Kitap okuma alışkanlığı çocuklara küçük yaşta kazandırılması gereken bir konu. Burda önemli olan nokta çocuğun gelisim ve yaşına göre kitapları seçmek. Okurken parmakla takip ettirmek belli yaşa kadar. Resimleri göstermek. Bunlar çocuğun kitabı daha çok sevmesine sebeb olur.

Okullarin kapanip kapanmayacagi tam bir muamma hicbir aciklama yapilmazken binlerce veli ve ogrenciler milli egitim bakanligindan gelecek aciklamayi bekliyor bu iste yapilacak denetimlere tabien bir sonuca varacak ama kapanmasi yine kendi insanlarimiz elinde onlarin yasaga uyup uymamasi belirliycektir.

Prof. Dr. Özgür DEMİRTAŞ'ın boş kağıda fotokopi çekerek yeni paranın yaratılmak zorunda olduğu bir ekonomide, Asgari ücreti isterseniz, 100 BİN TL yapın işe yaramaz. Önemli olan asgari ücretin kendisi değil, o ücretle ne kadar alabildiğinizdir. Sözleri gündem oldu. Açıkçası hocam çok güzel açıklamış bana göre de. Ekonomimizin ki buna bağlı olarak da diğer sistemlerimizin yavaş yavaş battığı bir süreçten geçiyoruz. Bozulmakta olan bu sistemlerden her ne kadar dolaylı olarak olumsuz etkilendiğimizi söylesek de aslında doğrudan olumsuz etkileniyoruz. Hayat o kadar çok pahalılaştı ki insanlar artık temel ihtiyaçlarını karşılayabilecek durumda değil. Hal böyle olunca da psikolojik, sosyolojik, ekonomik ve bağlı olarak da fizyolojik olarak da insanlar çöküntü yaşar. Şimdi ülkemizde, zamma bile zammın geldiği bir süreçten geçiyoruz, her şey çok pahalı ve halkın alım gücünün kat be kat üstünde. Kaldı ki asgari ücrete yapılan zamlar, halkın alım gücüne destek olamayacak boyuttaysa eğer yapılan zammın da hiçbir anlamı yok maalesef...

Bizim Türk ınsanları böyle fırsat gördüler hemen dışarıya çıkarlar işi olmayan bile çıkıyor çalışanlar mecburen çıkıyor esnaf gittikçe batıyor milletin hali ne olacak buna bir çözüm bulunmalı yani

Okulları sınav yapmak için açmak ne kadar mantıklı bunu geçtim yüzyüze olmayan bir eğitim nasil oluyorda yüz yüze sınav oluyor ama okullar kapanacak bence açarak herkesi korona yaptılar kapayarak azaltsınlar bakalım

5 Aralık dunya kadın hakları günü olarak kabul edilmiştir ama bu konuda feminist olmayacağım. Biz dünyada kadın, erkek olarak bir bütünüz ve birbirimizi tamamlarız. Dolayısıyla hep birlikte huzur dolu, güzellik dolu mutluluk dolu günler geçirmek dileğiyle. Huzurla...

Cocukken cok yapardik sulu boya resim yapmak insanin zekasini artirtriyor bir makelede okumustum

23 nisan demek cocuklarin sevincine ortak olmak demektir ama maalesef 2 yildir ne cocuklar sevine biliyor nede biz onlarin sevincine ortak olabiliyoruz her yil 23 nisani coskuyla buyuk bir sevincle kutlardik am oyle birsey kalmadi artik.

özellikle rol model oyunlarda oyuncular açık dünyada istedikleri karaktere bürünebildikleri için çok cazip geliyor. eğer vaktiniz olursa sword art online diye bir anime var. seyretmenizi öneririm. sanal ile gerçek dünyanın nasıl karıştığını anlatan güzel bir dizi.

Ölümün bir son olmadığını, asıl yaşamın öte dünyada başladığını daha erken fark edip, ona göre bir yaşamın temellerini daha erken atmak; böylece kökleşmiş, derinleşmiş, hayatımın vazgeçilmezi haline gelmiş hayırlı alışkanlıklarımın oluşmasını isterdim. Bir yaştan sonra insan eski alışkanlıklarını kolay kolay bırakamıyor, yeni alışkanlıklar da kolay kolay oturmuyor. Hayatımın başlangıcından beri olmasını istediğim şeylerin başında misal: sabah namazına vaktinde ve zorlanmadan kalkmak vardır. Öğlene kadar yata yata büyümüş, bir gün bile "hadi kalk namaza" diye dürtülmemiş bu bünye, uykuyu hala çok seviyor. "Bırakın öğlene" değil "ölene kadar yatayım" modundayım.

Konuyla bağlantılıdır: bu kadar uyku istemek, mevcut hastalıklarımdan ileri gelmekte. Hayatı başa alsaydım: daha çok dengeli ve doğal beslenir; güneşe çıkmayı ihmal etmez, beni strese boğan insanlar için: hayatımdan çıkarabildiğimi çıkarır, "çıkaramadığımı ise takmamayı" daha erken yaşta öğrenmeyi isterdim.

Ve günümüz tıbbının genel hatlarıyla bir ticarethane olduğunu; en basit hastalığa bile kutu kutu ilaç reçete edildiğinde "hmm, bu doktor, okumuş etmiş; bir bildiği vardır" diye körü körüne güvenmemek gerektiğini, o ölüm fermanı gibi ilaç prospektüslerinin "doktorun söylemlerinden daha çok" dikkate alınması gerektiğini daha evvel fark etmek isterdim. Böylece geçmişe dönüp baktığımda nerede ise -zavallı bir kronik stres mağduru olması dışında bir sebepten- hastalık görmemiş bu bünye için, ilaç değil; ben olsam: Kur'an, psikoloji eğitimi, güneş, egzersiz, sağlıklı beslenme reçete ederdim. Vücudun "hastalandıktan sonra" değil, "hastalandırıldıktan sonra" düzeltilmesinin zor olduğunu, kronik stresin zehir içmek kadar hastalandırıcı ve ağır hasar bırakma potansiyeli olduğunu ve tekraren "satışı olan hiçbir şeyin" övülmesine "körü körüne" güvenmemeyi daha evvel öğrenmek isterdim. Tıp ile kolkola gıda sektörüne de... "Hmm, bu çikolata çok lezzetli, marka da mükemmel kalite; içinde şu katkılar da var ama bu kaliteli marka bizi bile bile zehirleyecek değil ya?" He he, tabi zehirlemez canım; vardır bir bildikleri...

Not: Canınız çok istediğinde böyle şeylerde kaliteli marka tüketmeye devam edin. Merdivenaltı ürünler sizi kısa sürede öldürür ama bunlar kalite: önce yavaş yavaş hasta edip, sonra sizleri kankaları olan ilaç şirketlerinin mudavimi yaparlar; sonra, çoook sonra, önce hastalıklarla tanışıp, sonra yavaş yavaş ölürsünüz. (Etinizle, sütünüzle, sizleri çok sevdiklerinden; o mükemmel "evde doğal malzemelerle kopyasını yapamadığınız" o ürünleri, sadece "sizi daha çok mutlu etmek istedikleri" için ürettiklerinden emin olabilirsiniz.(!) )

Tekrar, üstüne basa basa:

1. Öte dünya var; ona hazırlan, onun için çabala.

2. Sağlığın için hasta olmadan önce çabala; stresin, güneşsizliğin, hareketsizliğin ve doğal olmayan her tür şeyin en ciddi hastalık sebeplerinin başında geldiğini unutma (kimyasal parfümler, kozmetikler de. Burnunuz koku aldığında, içinize çektiğiniz ne? "Ciğerden kana emilim"den daha hızlı emilim şekli mi var? Enjektörle bir şeyi kana zerk etmekten sonraki en hızlı emilim. Üstelik filtresiz! Yedikleriniz önce mide, sonra bağırsak (en son bi de karaciğer) süzgecinden geçer. Ya soluduklarınız? Ve deri? Deriden kana emilimi, mesela latekse alerjisi olan bir doktorun yanlış eldiven giymesi ile acillik olması haberinden anlayabilirsiniz. (normalde belirtileri hafifmiş ve uzun yıllar dikkat ediyormuş ama bir gün uygun malzemede eldiven stoğu kalmayınca, lateks için "aman, biraz sıkıntı verir, idare ederim" demiş. Ama seneler sonra belirtisi, önceki yıllardaki gibi olmamış. Hani yerfıstığı veya çilek alerjisi olanları filmlerde görürsünüz ya, öyle olmuş. Alınacak ders: deriden kana emilim varmış, yüzünüze "korkmadan yiyemeyeceğiniz hiçbir şeyi sürmemek" temel prensibiniz olsun )

3. Dünya çakal dolu; gözünü aç, kimseye körü körüne güvenme.

Bunları daha evvelden bilip yapsaydım;

Asıl değerli olan hayatı kazanmak için kökleşmiş alışkanlıklarım olurdu.

Yüzde 99,99999999 şu an sahip olduğum kronik hastalıklarım olmazdı.

Böylelikle "Önce iman, sonra sağlık; elhamdülillah şu dünya ve öte dünya hayatı için en çok gereken 2 şey için yeterli donanımdayım" sevinci ile: güneş daha parlak, kuşlar daha şen, çiçekler daha renkli olurdu.

Şu anki halim ise: çoğunlukla boşa çekiliyormuş gibi görünen kürek çekmek şeklinde görünüyor. Tek, ama tek, gerçekten tek mutluluğum: Allah, sonuca bakmıyor. Bu dünyadakilerin başarı kıstası gibi "diplomanı alabildin mi, kasanda ne kadar para var, istediklerinin ne kadarına sahip olabildin?" diye başarıyı ölçmüyor. Allah katında başarı, sonuca ulaşanlar için değildir. O sonuca ulaşmak için çabalayanların, "o çaba yolunda kalması ve o çaba yolunda ölmesi"dir Allah yolundaki başarı. Öyle olmasaydı, şehidlik mertebesi: Allah yolunda savaş "kazananlara" verilirdi. Oysa şehidlik mertebesi Allah yolunda "ölenlere" veriliyor. Öldün, savaşı kaybettin, bundan büyük başarısızlık mı var? Hayır, öyle değil; o başarısızlık bu dünyanın ölçütü. Allah katında ise iş çok farklı. Başarmak için canını ortaya koydun, yılmadın, çabaladın; sonuna, hatta ölene kadar... İşte bu, Allah katındaki başarıdır. Ve işte ben, en çok bunu seviyorum bu dünya için; bu gerçeği. Üzerinde dert edilecek, başarmak için çabalanacak, bundan daha değerli hiçbir şey yok. İnsanlar için ölün bitin, onların karşısında "başaramadığınız sürece" hiçbir değeriniz olmayacak. "Çabalamanın" değerini size sadece ama sadece Allah verir. O'nun için çabalayın, gerçekten sadece O'nun için.